Kinesiotaping
Kinesiotaping, czyli plastrowanie dynamiczne lub taping kinezjologiczny, to metoda terapeutyczna wykorzystywana powszechnie w fizjoterapii. Polega na oklejaniu konkretnych części ciała specjalnymi elastycznymi taśmami do tapingu. Mają one parametry zbliżone do ludzkiej skóry, pozwalają na dobrą cyrkulację powietrza między plastrem a skórą oraz są hipoalergiczne. Po aplikacji oddziałują na skórę, tkankę podskórną, powięzi, więzadła oraz mięśnie. Ich największą zaletą jest działanie przez cały czas trwania aplikacji, 24 godziny na dobę.
Kinesiotaping łagodzi ból i odciąża stawy oraz przeciążone mięśnie. Wspomaga przepływ płynów tkankowych. Jest nieodłączną częścią terapii w przypadku rozmaitych dysfunkcji narządu ruchu, a co istotne, można go stosować również w starach ostrych po urazach celem zmniejszenia krwiaka i obrzęku.
Kinesiotaping – kiedy ma zastosowanie? Wskazania
Kinesiotaping twarzy:
- zmarszczki mimiczne;
- wiotkość skóry;
- widoczne oznaki starzenia się skóry i utrata jej sprężystości;
- szara, nieodżywiona skóra;
- worki pod oczami;
- opuchlizna twarzy.
Kinesiotaping kolana:
- boczne przyparcie rzepki;
- kolano skoczka;
- kolano biegacza;
- naderwanie, zerwanie, rekonstrukcja więzadła ACL lub MCL;
- bóle kolan różnego pochodzenia;
- chondromalacja rzepki;
- niestabilność rzepki;
- przeciążenia i bóle mięśnia czworogłowego uda;
- stany pourazowe i pooperacyjne w obrębie kolana;
- choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego.
Kinesiotaping barków:
- uszkodzenie stożka rotatorów;
- bark zamrożony;
- zapalenie kaletki podbarkowej;
- ograniczenie ruchomości stawu ramiennego, np. wskutek dłuższego unieruchomienia;
- hipermobilność stawu ramiennego;
- ból w okolicy łopatek;
- uszkodzenia stawu barkowo-obojczykowego;
- protrakcja barków;
- stany pourazowe obręczy barkowej i kończyny górnej.
Kinesiotaping nadgarstka:
- zespół cieśni nadgarstka;
- stanu pourazowe stawów nadgarstka, stawu łokciowo-promieniowego dalszego, kciuka i palców rąk;
- obrzęki, mrowienie rąk;
- łokieć tenisisty, łokieć golfisty.
Kinesiotaping stawu skokowego:
- stany pourazowe stawu skokowo-goleniowego (np. po skręceniu stawu skokowego);
- problemy dotyczące właściwej ruchomości stopy;
- uszkodzenia ścięgna Achillesa;
- wady postawy, w tym stopa końska, płaskostopie;
- paluch koślawy;
- dolegliwości w obrębie rozcięgna podeszwowego.
Kinesiotaping w ciąży i ginekologii:
- bóle pleców;
- zespół mięśnia gruszkowatego;
- rwa kulszowa;
- obrzęki kończyn dolnych;
- zespół cieśni nadgarstka, mrowienie kończyn górnych;
- problemy z laktacją;
- nisko osadzony brzuch;
- bolesne miesiączki lub bolesne współżycie;
- przebyte operacje uroginekologiczne.
Pozostałe wskazania:
- blizny i krwiaki;
- wady postawy, w tym skoliozy, kolana szpotawe, plecy okrągłe;
- stany pourazowe mięśni i stawów, w tym skręcenia, zwichnięcia, złamania, stłuczenia;
- obrzęki limfatyczne i pourazowe;
- zespoły bólowe kręgosłupa, w tym przepukliny, wypukliny, „korzonki”;
- niestabilność stawów;
- stany pooperacyjne;
- wzmożone napięcie mięśni i ból mięśni;
Kinesiotaping – przeciwwskazania
Przeciwwskazania do kinesiotapingu:
- łuszczyca, zaostrzone zmiany trądzikowe, rumień alergiczny i inne schorzenia dermatologiczne w miejscu planowanej aplikacji;
- uszkodzenie skóry i przerwanie jej ciągłości w miejscu planowanej aplikacji;
- żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (przy zabiegu na kończynach dolnych);
- uczulenie na klej znajdujący się na plastrach (co zdarza się jednak bardzo rzadko);
- trudno gojące się rany w miejscu planowanej aplikacji.
Skóra przed zabiegiem powinna być czysta i sucha. W przypadku nadmiernego owłosienia (np. u mężczyzn przy kontuzjach łydki) należy je zgolić.
